229/2015 Τριμελούς Εφετείου Λάρισας

Πρόεδρος: Ναπολέων Ζούκας Εισηγήτρια: Γλυκερία Καραναστάση Δικηγόροι: Αντ. Μπουρτζής, Ελένη Άγγου

Δυνατή αιτιολογημένη ανακοπή ερημοδικίας από αναγκαίο ομόδικο που ήταν απών έστω και αν θεωρείται ότι αντιπροσωπεύθηκε από τους παρόντες ομοδίκους του, διό κατά τη διάρκεια της προθεσμίας ανακοπής απαράδεκτη η άσκηση αναίρεσης κατά της ερήμην απόφασης.

Νόμιμα, με την από 20.3.2014 (αριθμ. έκθ. κατάθ. 308/21.3.14) κλήση της πρώτης εφεσίβλητης, φέρεται εν προκειμένω προς περαιτέρω συζήτηση, η από 25.11.2009 (αριθμ. έκθ. κατάθ. 371/26.11.2009) έφεση του εκκαλούντος – κυρίως παρεμβαίνοντος Ελληνικού Δημοσίου κατά της υπ’ αριθμ. 81/2008 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, ύστερα από την έκδοση της υπ’ αριθμ. 334/2013 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτηση της έφεσης κατά τη δικάσιμο της 22.2.2013, λόγω μη νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης του 2ου εφεσίβλητου και αναγκαίου ομοδίκου του εκκαλούντος Οργανισμού, με την επωνυμία Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας (ΟΚΧΕ), καθώς, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. …/10.4.2014 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Α. Κ. που προσκομίζει με επίκληση η εφεσίβλητη, η οποία επισπεύδει και τη συζήτηση της έφεσης, ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κλήσης, με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η ένδικη έφεση, με πράξη ορισμού δικασίμου για την, αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, ημερομηνία και με κλήση προς συζήτηση, επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ», που εδρεύει στην Α. και εκπροσωπείται νόμιμα, ως καθολικής διαδόχου του 2ου εφεσιβλήτου Οργανισμού, με την επωνυμία «Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας (Ο.Κ.Χ.Ε.)». Επομένως, εφόσον η τελευταία δεν εμφανίσθηκε, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε και συζητήθηκε από την σειρά του οικείου πινακίου, πρέπει να δικαστεί ερήμην, η διαδικασία όμως θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτή παρούσα.

{…} Τέλος, για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας από την ερήμην δικαζόμενη πρώτη των καθ’ ων η κλήση ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ», που εδρεύει στην Α. και εκπροσωπείται νόμιμα, ως καθολικής διαδόχου του 2ου εφεσίβλητου Οργανισμού με την επωνυμία «Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας (Ο.Κ.Χ.Ε.)», πρέπει να οριστεί παράβολο ερημοδικίας (άρθρα 501, 502 παρ 1 και 505 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό, δεδομένου ότι όπως προκύπτει από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 76 παρ. 1 και 501 Κ.Πολ.Δ., σε περίπτωση αναγκαστικής ομοδικίας, δικαίωμα να ασκήσει αιτιολογημένη ανακοπή ερημοδικίας, κατά της αποφάσεως που εκδόθηκε παρά την απουσία του έχει ο αναγκαίος ομόδικος που ήταν απών κατά τη δίκη, έστω και αν αυτός, σύμφωνα με την πρώτη από τις διατάξεις αυτές, θεωρείται ότι αντιπροσωπεύθηκε στη δίκη από τους παρόντες αναγκαίους ομοδίκους του και η απόφαση δεν στηρίχθηκε στη συναγωγή δυσμενών συνεπειών από την ερημοδικία του, με συνέπεια όσο διαρκεί η προθεσμία της ανακοπής ερημοδικίας να αποκλείεται η άσκηση κατά της ερήμην αποφάσεως αιτήσεως αναιρέσεως, η οποία αν παρά ταύτα ασκηθεί, είναι απορριπτέα αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη (αρθρ. 577 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Και τούτο διότι, σε σχέση με την αναίρεση δεν υπάρχει διάταξη όμοια με τη διάταξη του αρθρ. 513 παρ. 1 εδ. β’ περ. β’ ΚΠολΔ, που ορίζει ότι κατά των ερήμην αποφάσεων επιτρέπεται έφεση ήδη από τη δημοσίευσή τους. Αντιθέτως δηλαδή προς την καθιερουμένη με τη διάταξη αυτή συμπόρευση των προθεσμιών της εφέσεως και της ανακοπής ερημοδικίας η αναίρεση κατά ερήμην αποφάσεως είναι επιτρεπτή μόνον εφόσον δεν συγχωρείται κατ’ αυτής ανακοπή ερημοδικίας ή αναλόγως έφεση (ΟλΑΠ 11/1998, 15/2001), δηλαδή καθιερώνεται η αρχή της διαδοχικής ασκήσεως των προβλεπομένων ενδίκων μέσων. Ούτε, τέλος, μπορεί εκ των προτέρων να αποκλεισθεί το έννομο συμφέρον του απόντος διαδίκου να ασκήσει κατά της αποφάσεως που εκδόθηκε ερήμην του ανακοπή ερημοδικίας, τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της οποίας, όπως είναι και η ύπαρξη έννομου συμφέροντος προς άσκησή της, κρίνει μόνο το δικαστήριο που δικάζει την ανακοπή ερημοδικίας, το οποίο κρίνει και τη βασιμότητα των λόγων αυτής, δεν μπορεί δε να τις κρίνει παρεμπιπτόντως ο Αρειος Πάγος, κατά την εξέταση της τελεσιδικίας ή μη της αναιρεσιβαλλομένης (ΟλΑΠ 15/2001, ΑΠ 1877/2014 Νόμος).