196/2015 Τριμελούς Εφετείου Λάρισας

Πρόεδρος: Ναπολέων Ζούκας Εισηγήτρια: Πολυξένη Κυπαρίσση Δικηγόροι: Θεοδ. Μπίτσιος, Αχιλ. Αβδελίδης

Επί αγωγής εργολαβικής αμοιβής μη ανάγκη ακριβούς μνείας του χρόνου κατάρτισης της σύμβασης, εκτός αν ανακύπτει θέμα παραγραφής.

Η αμοιβή μπορεί να είναι εκ των προτέρων ορισμένη, ή να παραμένει ακαθόριστη οπότε προσδιορίζεται με αντικειμενικά κριτήρια, ενώ αν ουδέν ορίσθηκε λογίζεται κατά τεκμήριο σιωπηρώς συμφωνηθείσα εφόσον το έργο εκτελείται μόνο με αμοιβή, το δε ποσό της θα καθορισθεί από την ισχύουσα διατίμηση ή ως εύλογη βάσει της καταβαλλόμενης υπό άλλων εργοδοτών για όμοιες εργασίες.

Μη προϋπόθεση παράδοσης έργου η αποδοχή του ως σύμφωνου προς τη σύμβαση. Έγκριση έργου η ανεπιφύλακτη παραλαβή του.

Υποχρέωση εργολάβου σε προεκπλήρωση της εκτέλεσης του έργου, ενώ σε παράδοση αυτού ταυτόχρονα με την καταβολή της αμοιβής.

Επί πραγματικού ελαττώματος ή έλλειψης ιδιότητας, ένσταση αναστροφής της σύμβασης ή μείωσης της εργολαβικής αμοιβής ή συμψηφισμού της με ανταπαίτηση αποζημίωσης εκ του 690 ΑΚ, όχι όμως ένσταση του μη (προσηκόντως) εκπληρωθέντος συναλλάγματος. Μη δικαίωμα αμοιβής αν τα ελαττώματα ή ελλείψεις καθιστούν το έργο διάφορο του οφειλομένου.

Η τοποθέτηση κρυστάλλων σε κατασκευασθέν στέγαστρο που ευνοούσαν την ανάπτυξη υψηλών θερμοκρασιών στο χώρο στάθμευσης δεν συνιστά ελάττωμα συνδεόμενο με τον τρόπο εκτέλεσης του έργου αφού έγινε κατά τις οδηγίες του εργοδότη και τα σχέδια μηχανικού του και δεν το καθιστά άχρηστο. Μη ελλείψεις οι μη περιλαμβανόμενες στη συμφωνία εργασίες.

{…} Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, με την από 11.2.2009 και με αριθμ. κατ. 169/11.2.09 αγωγή του, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, ισχυρίσθηκε ότι τον Αύγουστο του έτους 2007 συμφώνησε προφορικά με τον εναγόμενο να κατασκευάσει με δικά του υλικά έναν μεταλλικό σκελετό στεγάστρου 35 περίπου τμ και να τον τοποθετήσει στον προαύλιο χώρο της κατοικίας του. Ότι ο ανωτέρω σκελετός θα κατασκευάζονταν με βάση τις οδηγίες και τα σχέδια του πολιτικού μηχανικού Γ. Ζ., ο οποίος είχε κατασκευάσει και την οικία του εναγομένου. Ότι λόγω των ιδιαιτεροτήτων και ειδικών τεχνικών χαρακτηριστικών της συγκεκριμένης μεταλλικής κατασκευής δεν ορίσθηκε συγκεκριμένη ημερομηνία παράδοσης του έργου. Ότι ως αμοιβή ορίσθηκε το ποσό των 15.000 Ε πλέον ΦΠΑ, ενώ για την μεταφορά και τοποθέτησή του συμφωνήθηκε να του καταβληθεί το ποσό των 1.000 Ε πλέον ΦΠΑ. Ότι με βάση την υπ’ αριθμ. …/1.10.2008 έκθεση πραγματογνωμοσύνης που συντάχθηκε από τον ορισθέντα με το υπ’ αριθμ. πρωτ. …/2008 έγγραφο του ΤΕΕ – Τμήμα Κεντρικής και Δυτικής Θεσσαλίας και μετά από αίτησή του πραγματογνώμονα πολιτικό μηχανικό μέλος του ΤΕΕ H. F. το συνολικό ύψος της δικαιούμενης εκ μέρους του αμοιβής ανέρχονταν στο ποσό των 22.332,27 Ε. Ότι εκτέλεσε το συμφωνηθέν έργο και αρχές Μαρτίου του έτους 2008 κάλεσε τον εναγόμενο στην επιχείρησή του, προκειμένου να το παραλάβει με την έννοια να το ελέγξει και στην συνέχεια ο ίδιος να προβεί στην τοποθέτησή του στην οικία του εναγομένου. Ότι ο εναγόμενος αρνήθηκε την παραλαβή του, ενώ μέχρι σήμερα αρνείται να του καταβάλει και τη συμφωνηθείσα αμοιβή του. Ζήτησε δε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει για την ανωτέρω αιτία το ποσό των 17.850 Ε, με το νόμιμο τόκο από τις 30.5.2008, ήτοι την επομένη της παρέλευσης της προθεσμίας που του τάχθηκε με την από 21.5.2008 εξώδικη όχλησή του για την καταβολή της αμοιβής του, άλλως από την επίδοση της αγωγής.

Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο η υπ’ αριθμ. 209/2010 οριστική του απόφαση, με την οποία έγινε κατά ένα μέρος δεκτή η ανωτέρω αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 14.412,18 Ε, με το νόμιμο τόκο από 30.5.2008. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται τώρα ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί με τους λόγους της κρινόμενης έφεσης την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί η ανωτέρω αγωγή στο σύνολό της.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ, η αγωγή εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στα άρθρα 118 ή 117 πρέπει να περιέχει: α) σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο και δικαιολογούν την άσκησή της από τον ενάγοντα κατά του εναγομένου, β) ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και γ) ορισμένο αίτημα, σε τρόπο ώστε να παρέχεται στο μεν εναγόμενο η ευχέρεια της άμυνας, στο δε δικαστήριο η δυνατότητα ελέγχου του βασίμου κατά το νόμο της αγωγής (βλ. ΑΠ 1396/2005, 438/2001, 365/2000). Εξάλλου, στη διάταξη του άρθρου 681 του ΑΚ καθορίζονται τα ουσιώδη στοιχεία της αμφοτεροβαρoύς ενοχικής σύμβασης της μίσθωσης έργου, τα οποία είναι η συμφωνία των συμβαλλομένων, το έργο και η αμοιβή. Κατά την εφαρμογή δε της διάταξης αυτής, από δικονομική άποψη, ο ενάγων για την καταβολή της αμοιβής εργολάβος οφείλει να επικαλεστεί στην αγωγή του τη σύμβαση, το έργο που συμφωνήθηκε, το είδος και το ύψος της αμοιβής και ότι εκτέλεσε προσηκόντως την υποχρέωση που τον βαρύνει (σχετ. ΑΠ 568/1999, 412/1993). Ο ακριβής χρόνος κατάρτισης της εργολαβικής σύμβασης δεν είναι αναγκαίο, κατ’ αρχή, να αναφέρεται στο δικόγραφο της αγωγής, εκτός αν ανακύπτει ζήτημα παραγραφής (βλ. ΑΠ 314/2009, ΑΠ 1539/2008, ΑΠ 508/2008, ΑΠ 1336/2008, ΑΠ 381/2006, ΑΠ 1367/2003).

Στην προκειμένη περίπτωση η αγωγή με το περιεχόμενο, που προεκτέθηκε, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν είναι επαρκώς ορισμένη, αφού περιέχει όλα τα στοιχεία, που απαιτούνται από τα άρθρα 681, 682 και 694 του ΑΚ, 33 και 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ για την πληρότητα και το ορισμένο αυτής. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση έκρινε ότι η αγωγή είναι ορισμένη ως περιέχουσα όλα τα κατά τα αμέσως ανωτέρω απαιτούμενα για το ορισμένο αυτής στοιχεία, ορθά τις προαναφερόμενες διατάξεις ερμήνευσε και εφάρμοσε. Γι’ αυτό ο σχετικός λόγος της έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.

Κατά τη διάταξη του άρθρου 681 ΑΚ, με τη σύμβαση έργου ο εργολάβος έχει υποχρέωση να εκτελέσει το έργο και ο εργοδότης να καταβάλει τη συμφωνημένη αμοιβή. Κατά δε τη διάταξη του άρθρου 682 ΑΚ αμοιβή λογίζεται πως έχει συμφωνηθεί σιωπηρά, αν το έργο συνηθίζεται να εκτελείται μόνο με αμοιβή. Η διάταξη του άρθρου 650 ΑΚ εφαρμόζεται ανάλογα. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι ουσιώδες στοιχείο της σύμβασης μίσθωσης έργου είναι η συμφωνία για την αμοιβή, ως ανταλλάγματος για την εκτέλεση του έργου, η δε αμοιβή είναι δυνατόν να είναι εκ των προτέρων ορισμένη ή να παραμένει ακαθόριστη, οπότε ο προσδιορισμός της γίνεται με βάση αντικειμενικά κριτήρια, ενώ, εάν στη σύμβαση δεν προβλέφθηκε και δεν ορίσθηκε τίποτε για την αμοιβή του εργολάβου, λογίζεται αυτή κατά τεκμήριο σιωπηρώς συμφωνηθείσα, εφ’ όσον το έργο κατά τις συνήθεις περιστάσεις εκτελείται μόνο με αμοιβή, το ποσό δε της αμοιβής θα καθορισθεί στην περίπτωση αυτή από την ισχύουσα διατίμηση ή θα καθορισθεί ως εύλογη αμοιβή εκείνη, που καταβάλλεται από άλλους εργοδότες για όμοιες εργασίες (βλ. ΑΠ 2004/2007).

Περαιτέρω, σύμφωνα με την έννοια του άρθρου 694 του ΑΚ, που ορίζει στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 ότι η αμοιβή του εργολάβου καταβάλλεται κατά την παράδοση του έργου, ή παράδοση έργου με ενσωμάτωση υπόσταση συνδεόμενη, κατά τον προορισμό του, προς ορισμένο χώρο ακινήτου συντελείται όταν ο εργολάβος θέσει εμπράκτως, το συστατικό, αντικειμενικώς, του ακινήτου έργο στην υλική διάθεση του εργοδότη, καθιστώντας, εμμέσως έστω εκ των περιστάσεων, αντιληπτό σε τούτον ότι θεωρεί τις παραγωγικές του έργου ενέργειές του τελειωμένες, χωρίς η μη παρουσία, τυχόν, του εργοδότη στον ορισμένο συμβατικώς, για την ολοκλήρωση του έργου, τόπο να κωλύει τη συντέλεση της ως άνω παράδοσης. Η κατά το άρθρο 418 του ΑΚ αποδοχή, εκ μέρους του εργοδότη, του έργου ως σύμφωνου βασικώς (κατά τα ουσιώδη) προς το οφειλόμενο, δεν αποτελεί προϋπόθεση της υπό την έννοια του άρθρου 694 του ΑΚ παράδοσης. Ούτε προϋποθέτει, πολύ περισσότερο, η παράδοση του έργου, την έγκρισή του, με την έννοια του άρθρου 692 του ΑΚ, από τον εργοδότη, η οποία, έγκριση, δυνάμενη να συνάγεται από την ανεπιφύλακτη παραλαβή του, υπάρχει εφόσον ο εργοδότης αποδέχεται το έργο ως εντελώς σύμφωνο προς τους όρους της σύμβασης.

Κατά το ανωτέρω δε άρθρο 694 του ΑΚ (που περιέχει διατάξεις ενδοτικού δικαίου), συνδυαζόμενο με το άρθρο 681 του ΑΚ, ο εργολάβος έχει υποχρέωση προεκπλήρωσης ως προς την παροχή του την συνιστάμενη σε εκτέλεση του έργου, ενώ σε παράδοση του έργου υποχρεούται ταυτοχρόνως με την εκπλήρωση, από τον εργοδότη, της παροχής που συνιστά την εργολαβική αμοιβή. Ούτως ώστε η εκτέλεση του υλικού έργου συνοδευόμενη με προσφορά του στον εργοδότη να παρέχει στον εργολάβο (υπό την επιφύλαξη διάφορης συμβατικής ρύθμισης) δικαίωμα να απαιτήσει την αμοιβή. Στην περίπτωση δε που το έργο έχει πραγματικά ελαττώματα ή ελλείψεις συμφωνημένων ιδιοτήτων, ο εργοδότης που φέρει το βάρος επίκλησης και απόδειξης των ελαττωμάτων και ελλείψεων, κατά το άρθρο 338 παρ. 1 του ΚΠολΔ, και αν δεν είχε αποδεχθεί την εργολαβική παροχή ως σύμφωνη βασικώς με τη σύμβαση, υπό την έννοια του άρθρου 418 του ΑΚ, δικαιούται, κατά τα άρθρα 688 έως 690, 440, 441 του ΑΚ, να αντιτάξει κατά της αγωγής για επιδίκαση της συμφωνημένης εργολαβικής αμοιβής, ένσταση μείωσης της αμοιβής ή αναστροφής της σύμβασης έργου ή ένσταση συμψηφισμού της χρηματικής, τυχόν, απαίτησης εργολαβικής αμοιβής με ανταπαίτησή του αποζημίωσης εκ του άρθρου 690 του ΑΚ, επιλέγοντας, με αποκλεισμό, έτσι, των λοιπών, μία από αυτές. Δεν έχει όμως, εκ των γενικών, για αμφοτεροβαρείς συμβάσεις, διατάξεων των άρθρων 374, 376, 378 του ΑΚ (των οποίων κατισχύουν οι προαναφερόμενες ειδικές, των άρθρων 688 έως 690 του ΑΚ, διατάξεις) την ένσταση του μη εκπληρωθέντος ή μη προσηκόντως εκπληρωθέντος συναλλάγματος. Εάν δε τα ως άνω ελαττώματα ή ελλείψεις του έργου, είναι τόσης, εν όψει και του είδους και του προορισμού του, σημαντικότητας, ώστε να καθιστούν το έργο που εκτελέσθηκε και προσφέρεται τελείως διάφορο του οφειλομένου, κατά τη συναλλακτική καλή πίστη (ΑΚ 288), και να εμφανίζουν, συνακολούθως, μη προσφερόμενη, διά της γενόμενης προσφοράς, την εργολαβική συμβατική παροχή – περιστατικό, που αποτελεί αντικείμενο ανταπόδειξης εκ μέρους του εργοδότη, κατά το άρθρο 345 του ΚΠολΔ – τότε ο εργολάβος, μη έχοντας προεκπληρώσει την βασική, σε εκτέλεση του συμφωνημένου έργου συνιστάμενη, παροχή του, δεν δικαιούται να απαιτήσει από τον εργοδότη, του οποίου η αντιπαροχή, που συνίσταται στην εργολαβική αμοιβή δεν έχει για ανωτέρω λόγο, γίνει ληξιπρόθεσμη, την καταβολή της αμοιβής (βλ. ΑΠ 1463/1990).

Στην προκειμένη περίπτωση, από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα … αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Τον Ιούλιο του έτους 2006 ο εναγόμενος κατάρτισε με τον ενάγοντα, που είναι σιδηρουργός, άτυπη (προφορική) σύμβαση έργου, με την οποία του ανέθεσε και ο ενάγων ανέλαβε έναντι αμοιβής να κατασκευάσει με δικά του υλικά, μεταλλικό σκελετό στεγάστρου 35 περίπου τμ, το οποίο θα τοποθετούνταν στον προαύλιο χώρο της κατοικίας του εναγομένου και θα χρησιμοποιούνταν από αυτόν ως γκαράζ. Ο μεταλλικός σκελετός θα κατασκευαζόταν με βάση τις οδηγίες και τα σχέδια του πολιτικού μηχανικού Γ.Ζ., o οποίος είχε κατασκευάσει και την οικία του ενάγοντος, ώστε να ταιριάζει αισθητικά με την οικία, ενώ το ύψος της αμοιβής θα προσδιορίζονταν με βάση τα υλικά που θα χρησιμοποιούνταν και τη δυσχέρεια εκτέλεσης των εργασιών που θα απαιτούνταν κατά την πορεία εκτέλεσης του έργου, αφού επρόκειτο περί πρωτότυπης καλλιτεχνικής κατασκευής, χωρίς ο μη καθορισμός του ύψους της αμοιβής να θίγει το κύρος της συναφθείσας σύμβασης, όσα δε αντίθετα υποστήριξε με τις προτάσεις του ο εναγόμενος ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου είναι αβάσιμα και απορριπτέα (βλ. ΑΠ 314/2009, ΕφΑθ 1524/2012).

Αποδείχθηκε περαιτέρω ότι ως χρόνος έναρξης εκτέλεσης του έργου συμφωνήθηκε ο μήνας Σεπτέμβριος του έτους 2007 λόγω των ανειλημμένων υποχρεώσεων εκ μέρους του εκκαλούντος, ενώ δεν συμφωνήθηκε συγκεκριμένος χρόνος παράδοσης αυτού διότι επρόκειτο, όπως προαναφέρθηκε, περί πρωτότυπης καλλιτεχνικής κατασκευής, η διάρκεια εκτέλεσης της οποίας δεν μπορούσε να προσδιορισθεί με ακρίβεια εκ των προτέρων. Οι διάδικοι είχαν συνεργασθεί και κατά το παρελθόν, αφού ο ενάγων κατασκεύασε για λογαριασμό του εναγομένου ράφια τα οποία τοποθέτησε στο ιατρείο του τελευταίου, συνεργασία από την οποία έμειναν και οι δύο ικανοποιημένοι ενώ είχαν και τον ίδιο τόπο καταγωγής. Ο ενάγων άρχισε την εκτέλεση του συμφωνηθέντος έργου το Σεπτέμβριο του έτους 2007 και το ολοκλήρωσε τον Φεβρουάριο του έτους 2008. Το εκτελεσθέν εκ μέρους του έργο περιελάμβανε: α) έξι μεταλλικά επενδεδυμένα υποστυλώματα μεταβλητού μήκους 2,50μ. περίπου και πρισματικής όψης, που θα τοποθετούνταν σε ήδη υπάρχουσες υποδοχές στο προαύλιο χώρο της οικίας του εναγομένου και β) στέγαστρο μήκους 9 μ. και πλάτους 3,80 μ.

Ειδικότερα, τα υποστυλώματα αποτελούνταν από: 1) έξι κοιλοδοκούς διαστάσεων 150/150/4 mm, μήκους 15 μ. και βάρους 17,9 κιλών/μέτρο, που αποτελούσαν τον κύριο άξονα του υποστυλώματος, 2) 24 πλακέτες σύνδεσης στις βάσεις των υποστυλωμάτων από ενισχυμένη χαλύβδινη λαμαρίνα, διαστάσεων 270/270/8 mm, 3) 64 πλάκες από λαμαρίνες χάλυβα για την κάλυψη και διαμόρφωση των υποστυλωμάτων διαστάσεων 300/250/2, 4) δαχτυλίδια στερέωσης από κοιλοδοκούς διαστάσεων 50/30/3 mm, βάρους 3,20 κιλών ανά μέτρο, μήκους 54 μ., που διαμορφώθηκαν από οριζόντιο σε ορθογώνιο σχήμα ώστε να περαστούν έξω από τους κοιλοδοκούς και να στηριχθούν επάνω οι λαμαρίνες κάλυψης και 5) κοιλοδοκούς κυκλικής διατομής διαστάσεων 114/5 mm, βάρους 12 κιλών ανά μέτρο, συνολικού μήκους 2 μ.

Για την κατασκευή των υποστυλωμάτων ο ενάγων προέβη στις ακόλουθες εργασίες: … Για την κατασκευή του μεταλλικού σκελετού ο ενάγων προέβη στη διαμόρφωση των μηκών των κοιλοδοκών ώστε αυτοί να κατασκευαστούν και να δικτυωθούν με τρόπο ώστε ο μεταβλητός σκελετός να εμφανίζεται ενιαίος και στη συναρμολόγηση των όψεων της κατασκευής. Η διαμόρφωση των κοιλοδοκών και η λαμαρίνα γέμισης έγιναν με άψογο τρόπο χωρίς να καταλείπονται υπολείμματα κακής εργασίας, ενώ η διαμόρφωση των στραντζαρισμένων λαμαρίνων και των κυκλικών κοιλοδοκών (τμήμα του έργου το οποίο εμφάνιζε αρκετή δυσκολία) ανεδείκνυε όλη την ομορφιά της κατασκευής.

Ο εναγόμενος παρακολούθησε την εκτέλεση του έργου σε όλα τα στάδιά του και μέχρι την ολοκλήρωσή του. Το Φεβρουάριο του έτους 2007 ενόψει της επικείμενης παράδοσής του κλήθηκε από τον ίδιο (ενάγοντα) να το επιθεωρήσει, ενώ την ίδια ημέρα του γνωστοποιήθηκε από τον ενάγοντα ότι το ύψος της αξιούμενης εκ μέρους του αμοιβής θα υπερέβαινε το ποσό των 15.000 Ε. Ο εναγόμενος θεώρησε την αμοιβή αυτή πολύ υψηλή και για το λόγο αυτό δήλωσε προς τον ενάγοντα ότι αρνείται να το παραλάβει. Ακολούθως, ο εναγόμενος με την από 19.5.2008 εξώδικη δήλωσή του, που επιδόθηκε στον ενάγοντα την ίδια ημέρα, του δήλωσε και εγγράφως ότι δεν πρόκειται να παραλάβει το έργο. Απαντώντας ο ενάγων με την από 21.5.2008 εξώδικη δήλωσή του, που επιδόθηκε στον εναγόμενο στις 26.5.2008 (βλ. την υπ’ αριθμ. …/26.5.2008 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Α. Κ.) ζήτησε από τον εναγόμενο να του καταβάλει την αμοιβή του εντός 3 ημερών από την επίδοση της εξώδικης αυτής δήλωσης, χωρίς όμως ο εναγόμενος το χρονικό διάστημα που ακολούθησε να του καταβάλει το αξιούμενο εκ μέρους του ποσό.

Αποδείχθηκε περαιτέρω, ότι η δικαιούμενη εκ μέρους του ενάγοντος αμοιβή ελλείψει επίσημης διατίμησης, ήτοι καθορισμού ανώτατων και κατώτατων ορίων τιμών ή αμοιβών για τις εκτελεσθείσες εργασίες με πολιτειακή πράξη, με βάση τις τιμές των υλικών και το πλαίσιο των αμοιβών, που συνήθως καταβάλλονταν στην ίδια περιοχή από άλλους εργοδότες για όμοια έργα σε εργολάβους της ίδιας κατηγορίας, όπως αυτές προκύπτουν από τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά στοιχεία και ιδίως την προσκομιζόμενη με επίκληση υπ’ αριθμ. …/2008 έκθεση πραγματογνωμοσύνης, που διενήργησε ο πραγματογνώμονας H. F., ο οποίος διορίσθηκε από το TEE μετά από αίτηση του ενάγοντος, ανέρχονταν στα ακόλουθα ποσά: Α) για την κατασκευή α) 54 κοιλοδοκών διαστάσεων 50/30/3 mm και βάρους 3,2 Kg έκαστος στο συνολικό ποσό των 561,60 Ε, β) 15 κοιλοδοκών διαστάσεων 150/150/4 mm και βάρους 17,9 Kg έκαστος το συνολικό ποσό των 628,29 Ε και γ) 2 κοιλοδοκών διαστάσεων 110/5 mm και βάρους 13,5 Kg έκαστος το συνολικό ποσό των 63,18 Ε, δ) για 168 χαλύβδινες λαμαρίνες διαστάσεων 300/250/2 mm μέτρων το συνολικό ποσό των 6.218 Ε, ε) για 24 χαλύβδινες λαμαρίνες διαστάσεων 270/270/8 mm το συνολικό ποσό των 432 Ε, στ) για 45 κοιλοδοκούς διαστάσεων 50/50/4 mm και βάρους 5,35 Κg η κάθε μία το συνολικό ποσό των 563,35 Ε, ζ) για 71 κοιλοδοκούς διαστάσεων 80/40/4mm και βάρους 6,6 Kg η κάθε μία το συνολικό ποσό των 1096,52 Ε, η) για 18 κοιλοδοκούς διαστάσεων 120/120/8 και βάρους 19,9 η κάθε μία το συνολικό ποσό των 838,18 Ε, θ) για 16 κοιλοδοκούς διαστάσεων υλικού 2mm το συνολικό ποσό των 480 Ε, ι) για 2 χαλύβδινες λαμαρίνες διαστάσεων 300/100/2 μέτρων το συνολικό ποσό των 219,96 Ε, ια) για 16 χαλύβδινες λαμαρίνες διαστάσεων υλικού 2mm το συνολικό ποσό των 960 Ε και ιβ) για 2 χαλύβδινες λαμαρίνες διαστάσεων υλικού 2mm το συνολικό ποσό των 50 Ε και συνολικά το ποσό των [(561,60+ 628,29 + 63,18 + 6.218 + 432 + 563,35 + 1096,52 + 838,18 + 480 + 219,96 + 960 + 50 =) 12.111,08 Ε + (12.111,08 Χ (ΦΠΑ) 19% =) 2.301,10 =] 14.412,18 Ε. Η αμοιβή αυτή θεωρείται εύλογη, λαμβανομένων υπόψη όλων των προαναφερομένων στοιχείων.

Ο ισχυρισμός του εναγομένου, ότι ο ενάγων κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του αναληφθέντος εκ μέρους του έργου επέδειξε προς τον εναγόμενο συμπεριφορά αντίθετη προς τους κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, δεν αποδείχθηκε βάσιμος, όσα δε κατέθεσε για το ζήτημα αυτό ο ίδιος εξεταζόμενος ανωμοτί στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου αναιρούνται από όσα με πειστικότητα κατέθεσε για το ίδιο ζήτημα ο εξετασθείς με επιμέλεια του ενάγοντος μάρτυρας – πολιτικός μηχανικός υπό τις οδηγίες και τα σχέδια του οποίου, όπως προαναφέρθηκε, κατασκευάσθηκε ο επίμαχος μεταλλικός σκελετός.

Επίσης, ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι το εκτελεσθέν έργο εμφάνιζε ουσιώδες ελάττωμα, διότι οι ακτίνες του ήλιου θα διαπερνούσαν τα τζάμια, που θα τοποθετούνταν στο στέγαστρο, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται σ’ αυτό υψηλές θερμοκρασίες και έτσι να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το σκοπό για τον οποίο κατασκευάσθηκε, ήτοι ως χώρος στάθμευσης του αυτοκινήτου του, αλυσιτελώς προβάλλεται, καθόσον ακόμη και εάν υποτεθεί ότι πράγματι τα κρύσταλλα που ενδεχομένως τοποθετούσε ο εναγόμενος στο στέγαστρο θα ευνοούσαν την ανάπτυξη υψηλών θερμοκρασιών στο χώρο στάθμευσης του οχήματός του, τούτο δεν αποτελεί ελάττωμα συνδεόμενο με τον τρόπο εκτέλεσης του αναληφθέντος εκ μέρους του ενάγοντος έργου, το οποίο κατασκευάσθηκε, όπως αποδείχθηκε, σύμφωνα με τις οδηγίες, που έδωσε στον ενάγοντα ο ίδιος ο εναγόμενος και με βάση τα σχέδια που είχε εκπονήσει ο μηχανικός του και σε κάθε δε περίπτωση δεν καθιστά άχρηστο το εκτελεσθέν έργο, ούτε δικαιολογούσε την εκ μέρους του υπαναχώρηση από τη σύμβαση, η οποία σημειωτέον δεν έλαβε χώρα στις 19.5.2008, όπως ισχυρίζεται με τη με ίδια ημερομηνία εξώδικη δήλωση που απέστειλε στον ενάγοντα, αλλά ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου κατά τη συζήτηση της αγωγής στο ακροατήριό του.

Τέλος, η ανάγκη ελαιοχρωματισμού – στοκαρίσματος του μεταλλικού σκελετού και τοποθέτησης επ’ αυτού τεντών, για τις οποίες κατά τους ισχυρισμούς του εναγομένου πρέπει να καταβληθεί το ποσό των 2.500 Ε και 1.500 Ε αντίστοιχα, δεν αποτελούν ελλείψεις του εκτελεσθέντος έργου, αφού η σχετική συμφωνία δεν περιελάμβανε ούτε την τοποθέτηση τεντών, αλλά ούτε και τον ελαιοχρωματισμό – στοκάρισμα του μεταλλικού σκελετού. Συνεπώς, η προβληθείσα εκ μέρους του εναγομένου στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ένσταση μείωσης της δικαιούμενης εκ μέρους του ενάγοντος αμοιβής πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της.

Το πρωτοβάθμιο επομένως δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ομοίως και αφού απέρριψε τους προβληθέντες εκ μέρους του εναγομένου ισχυρισμούς – ενστάσεις, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα το προαναφερόμενο ποσό με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της από 21.5.2008 εξώδικης δήλωσής του, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και ορθά εκτίμησε τις προσαχθείσες ενώπιόν του αποδείξεις, όσα δε αντίθετα υποστηρίζει ο εναγόμενος με τους λοιπούς λόγους της έφεσής του είναι αβάσιμα και απορριπτέα. Κατόπιν όλων αυτών, εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς έρευνα, η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί στην ουσία της …