525/2018

Πρόεδρος: Αθηνά Μίξιου Δικηγόροι: Ολυμπία Κουτσουτάσιου – Τριανταφύλλου,Αλεξάνδρα Κωνσταντινίδου

Επί ελλιπούς ή ανακριβούς στην έκθεση κατάσχεσης περιγραφής κατασχεμένου, διόρθωση με ανακοπή 954 ΚΠολΔ. Αν όμως η πλημμέλεια είναι ιδιαίτερα σοβαρή και δημιουργεί αμφιβολία ως προς την ταυτότητά του μη δυνάμενη να αντιμετωπισθεί με διόρθωση, ακυρότητα κατάσχεσης κηρυσσόμενη με ανακοπή κατά εκτέλεσης επί αναπότρεπτης άλλως βλάβης.

Για το κύρος εντολής προς εκτέλεση αρκεί ο καθορισµός των αντικειµένων με μνεία ότι ανήκουν στον οφειλέτη. Υπαγωγή στη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων προσώπων και μικροεμπόρων για τους οποίους το κέρδος αποτελεί αµοιβή σωµατικού κόπου, καθόσον πρόκειται για βιοπαλαιστές, ενδείξεις δε αποτελούν η προσωπική ενασχόληση, η απουσία προσωπικού, ιδιαίτερου εξοπλισµού και επένδυσης σε εγκαταστάσεις και ο µικρός κύκλος εργασιών.

Αν δεν έχει υποβληθεί αίτηση υπαγωγής στην άνω ρύθμιση, δυνατή ανακοπή κατά εκτέλεσης λόγω καταχρηστικότητάς της, ενόψει σφόδρα πιθανής υπαγωγής του οφειλέτη στη ρύθμιση, δυνατή δε και αναστολή κατά τον ΚΠολΔ. Από την ηµέρα κατάθεσης της αίτησης ρύθμισης χρεών και της προσωρινής διαταγής απαγόρευση ατοµικών διωκτικών µέτρων, όπως πλειστηριασµού, διό καταχρηστική η συνέχισή του σε ακίνητο ανακόπτοντος κατασχεθέν πριν την αίτηση ρύθμισης, καθώς µαταιώνει το δικαίωµά του υπαγωγής στη ρύθμιση, αν και έχει τις προϋποθέσεις.

{…} Οι ανακόπτοντες και ήδη εκκαλούντες, με την από 21.12.2016 και με αρ. κατάθ. 614/22.12.2016 ανακοπή τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, εξέθεταν τα ακόλουθα: Σε εκτέλεση της υπ’ αριθ. 396/2012 διαταγής πληρωµής του δικαστή του μονοµελούς πρωτοδικείου Λάρισας, µε την οποία διατάσσονταν οι καθ’ ων σ’ αυτήν να καταβάλλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον στην αιτούσα το ποσό των 64.967,72 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων, της από 1.12.2016 εντολής της επισπεύδουσας καθ’ ης τράπεζας επάνω στο απόγραφο αυτής προς τον αρµόδιο δικαστικό επιµελητή Δ. Γ. Γ. και της µε αριθ. …/1.12.2016 έκθεσης κατάσχεσης που συνέταξε ο ίδιος δικαστικός επιµελητής, κατασχέθηκε αναγκαστικώς η διαλαµβανόµενη σ’ αυτήν ακίνητη περιουσία των αιτούντων.

Συγκεκριµένα κατασχέθηκε ένα οικόπεδο, πρώην λαχανόκηπος, επιφάνειας 1.500 τµ, το οποίο αποτελεί τµήµα µεγαλύτερου οικοπέδου 3.000 τµ που βρίσκεται εντός του οικισµού Χ. Λ. του Δήµου Π. του Υποθηκοφυλακείου Λ., στο οποίο έχει κατασκευαστεί διώροφη οικοδοµή µε τµήµα υπογείου εµβαδού 163,50 τµ, καλυπτόµενη επιφάνεια 150 τµ, ύψος 7 µ. και ολικό όγκο 734,33 κ.µ., αποτελούµενη από τµήµα υπογείου στο νοτιανατολικό τµήµα της οικοδοµής µε ανεξάρτητη είσοδο και ενιαίο χώρο 43,50 τµ. Το ισόγειο αποτελείται από ενιαίο χώρο σαλοτραπεζαρίας, κουζίνα, δυο δωµάτια, λουτρό, εσωτερικό κλιµακοστάσιο το οποίο οδηγεί στο µεσοπάτωµα της οικοδοµής. Το µεσοπάτωµα αποτελείται από μεταλλικούς δοκούς και συρµατόπλεγµα, στον περιβάλλοντα χώρο υπάρχουν δένδρα και πρόχειρη αποθήκη, στην πρόσοψη της οικοδοµής υπάρχει αυλόγυρος από σκυρόδεµα στην πρόσοψη ενώ στις υπόλοιπες πλευρές η περίφραξη αποτελείται από µεταλλικούς δοκούς και συρµατόπλεγµα, όπως περιγράφεται στην έκθεση κατασχέσεως. Η αξία της εκτιµήθηκε σε 131.800 ευρώ, που αποτέλεσε και την τιµή πρώτης προσφοράς. Δυνάµει του υπ’ αριθ. …/1.12.2016 αποσπάσµατος της κατασχετήριας έκθεσης, που συνέταξε ο ίδιος ως άνω δικαστικός επιµελητής, ως ηµέρα πλειστηριασµού ορίσθηκε η 12.7.2017.

Κατά της επισπευδοµένης σε βάρος τους, κατά τα ανωτέρω, αναγκαστικής εκτέλεσης ακίνητης περιουσίας, οι ανακόπτοντες άσκησαν την ως άνω ανακοπή τους, με την οποία ζητούσαν να ακυρωθεί, για τους λόγους που διαλαμβάνονται σε αυτή, η από 1.12.2016 εντολή για αναγκαστική κατάσχεση ακίνητης περιουσίας προς τον δικαστικό επιμελητή Δ. Γ., η με αριθμό …/1.12.2016 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας, καθώς και το με αριθμό …/6.12.2016 απόσπασμα αυτής του ως άνω δικαστικού επιμελητή. Επί της παραπάνω ανακοπής εκδόθηκε η με αριθμό 246/2017 οριστική απόφαση, με την οποία το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε την ανακοπή. Κατά της ως άνω απόφασης παραπονούνται οι εκκαλούντες για τους λόγους που αναφέρουν στην κρινόμενη έφεσή τους, που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή η ανακοπή τους.

Η ελλιπής ή ανακριβής στην έκθεση κατάσχεσης περιγραφή του κατασχεμένου πράγματος δικαιολογεί κατ’ αρχήν τη διόρθωση της έκθεσης με ανακοπή που ασκείται κατά το άρθ. 954 παρ. 4 ΚΠολΔ. Όταν όμως η πλημμέλεια της περιγραφής είναι ιδιαίτερα σοβαρή και δημιουργεί αμφιβολία ως προς την ταυτότητα του κατασχεμένου, που δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με απλή διόρθωση της έκθεσης κατάσχεσης, τότε, όπως προκύπτει από το συνδυασμό των άρθρων 159 αριθ. 3 και 954 παρ. 2 εδ. α’ ΚΠολΔ, προκαλείται ακυρότητα της κατάσχεσης που κηρύσσεται ύστερα από ανακοπή κατά το άρθρο 933 ΚΠολΔ, εφόσον η ανακρίβεια της περιγραφής συνεπάγεται γι’ αυτόν, που την προτείνει, αναπότρεπτη αλλιώς βλάβη (βλ. Νικολόπουλο στην ΕρμΚΠολΔ, Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα (2000) άρθ. 954 αριθ. 3, Μάζη Δ 1996.957, ΑΠ 714/2006, ΑΠ 1497/2003 Δνη 2004.433, ΑΠ 1497/2003, ΕφΑθ 3738/2011, ΕφΠατρ 883/2006 Νόμος, ΕφΠειρ 824/2004 Δνη 2006.865). Στην περίπτωση αυτή πρέπει ο ίδιος ο καθ’ ου η εκτέλεση να επικαλεσθεί και να αποδείξει τη βλάβη, δεδομένου ότι αυτή αποτελεί πραγματικό γεγονός και συνεπώς δεν μπορεί να ληφθεί υπ’ όψιν αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο (βλ. ΕφΔωδ 39/2004 Νόμος).

Στην προκείμενη περίπτωση, με τον πρώτο λόγο της κρινόμενης έφεσης, οι εκκαλούντες παραπονούνται για την απόρριψη ως μη νόμιμου του πρώτου λόγου της ανακοπής τους περί ατελούς περιγραφής του κατασχεθέντος ακινήτου, στην μεν εντολή προς κατάσχεση διότι δεν περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο περιήλθε η κυριότητα του ακινήτου στους ανακόπτοντες, στη δε έκθεση κατάσχεσης διότι δεν περιγράφεται ακριβώς το κατασχεθέν ακίνητο, γεγονός που δημιουργεί αμφιβολία για την ταυτότητά του, με συνέπεια την ακυρότητα αυτών. Ωστόσο, οι επικαλούμενες ατέλειες δεν είναι τέτοιας σοβαρότητας, ώστε να δικαιολογείται η ακύρωση των προσβαλλόμενων πράξεων αναγκαστικής εκτελέσεως, αφενός διότι οι αναφερόµενες στην περιγραφή του ακινήτου ατέλειες υπόκεινται σε θεραπεία µε την ανακοπή του άρθρου 954 ΚΠολΔ, αφετέρου δε διότι οι εν λόγω ατέλειες, τόσο στην εντολή όσο και στην έκθεση κατάσχεσης, δεν συνδέονται µε την πρόκληση συγκεκριµένης βλάβης για τους εκκαλούντες ανακόπτοντες, που να µη µπορεί να αποκατασταθεί διαφορετικά παρά µόνο µε την κήρυξη της ακυρότητας αυτών. Επί του ζητήµατος της βλάβης οι ανακόπτοντες περιορίζονται να αναφέρουν, όλως αορίστως, ότι το γεγονός της ελλιπούς περιγραφής της κατασχεθείσας κατοικίας, ως κατασκευασθείσας εξ ολοκλήρου από ξύλο, χωρίς κολώνες και δοκάρια από οπλισµένο σκυρόδεµα, χωρίς τοιχοποιεία µε τούβλα και επιχρίσµατα, «είναι καθοριστική για την αξία και την ταυτότητα του ακινήτου» χωρίς περαιτέρω εξειδίκευση προκειµένου να ελεγχθεί αν η έλλειψη αυτή επέδρασε στην εκτίµηση της αξίας της, το ύψος της οποίας δεν προσδιορίζουν, ώστε να δικαιολογείται η άσκηση ανακοπής, που αποσκοπεί στην ακύρωση της έκθεσης κατασχέσεως και όχι σε διόρθωσή της µε ανακοπή του αρθ. 954 ΚΠολΔ. Επιπλέον αναφορικά µε την έλλειψη αναφοράς στην εντολή προς εκτέλεση της επισπεύδουσας δανείστριας τράπεζας της συγκυριότητας των αιτούντων, σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, στο υπό κατάσχεση ακίνητο, ακόµα και αν θεωρηθεί ατέλεια υπό την αναφερόµενη ως άνω έννοια, δεν είναι ουσιώδης και δεν καθιστά άκυρη την εκτέλεση, χωρίς µάλιστα τη συνδροµή βλάβης, δοθέντος ότι για την εγκυρότητα της εντολής προς εκτέλεση αρκεί ο καθορισµός των αντικειµένων στα οποία θα γίνει η εκτέλεση, τα οποία πρέπει να σηµειώνεται ότι ανήκουν στον οφειλέτη (Β. Βαθρακοκοίλη αρθ. 927 αρ. 18 ΚΠολΔ). Επομένως, ο σχετικός λόγος ανακοπής πρέπει να απορριφθεί. Τα ίδια κρίνοντας και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεν έσφαλε και ο σχετικός λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.

Με το άρθρο 1 Ν. 3869/3.8.2010, που αφορά στη «Ρύθµιση οφειλών υπερχρεωµένων φυσικών προσώπων και άλλες διατάξεις», ορίζονται τα εξής: «1. Φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε µόνιµη αδυναµία πληρωµής ληξιπρόθεσµων χρηµατικών οφειλών τους (εφεξής οφειλέτες) δικαιούνται να υποβάλουν στο αρµόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παρ. 1 του άρθρου 4 για τη ρύθµιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή. Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής. 2. Δεν επιτρέπεται η ρύθµιση των οφειλών που: α) έχουν αναληφθεί το τελευταίο έτος πριν την υποβολή της αίτησης για την έναρξη της διαδικασίας κατά την παρ. 1 του άρθρου 4 του παρόντος νόµου και β) που προέκυψαν από αδικοπραξία που διαπράχθηκε µε δόλο, διοικητικά πρόστιµα, χρηµατικές ποινές, φόρους και τέλη προς το Δηµόσιο και τους Οργανισµούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθµού, τέλη προς τα Νοµικά Πρόσωπα Δηµοσίου Δικαίου και εισφορές προς οργανισµούς κοινωνικής ασφάλισης. 3. Απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του σύµφωνα µε τις διατάξεις του παρόντος νόµου µπορεί να γίνει µόνο µία φορά».

Στις διατάξεις του άρθρου 9 του ιδίου νόµου ορίζεται η διαδικασία ρευστοποιήσεως της περιουσίας και προστασίας της κύριας κατοικίας και ειδικότερα ορίζεται στην παρ. 2 ότι ο οφειλέτης µπορεί να υποβάλει στο δικαστήριο πρόταση εκκαθάρισης, ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση βεβαρηµένο ή µη µε εµπράγµατη ασφάλεια ακίνητο, που χρησιµεύει ως κύρια κατοικία του, εφόσον τούτο δεν υπερβαίνει το προβλεπόµενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξηµένο κατά πενήντα της εκατό. Σηµειωτέον ότι στο ν. 3869/2010 υπάγονται τα φυσικά πρόσωπα που χαρακτηρίζονται ως µικρέµποροι, δηλαδή αυτοί για τους οποίους το κέρδος από την άσκηση εµπορικών πράξεων αποτελεί αµοιβή του σωµατικού κόπου τους και όχι κερδοσκοπικών συνδυασµών (Αθ. Κρητικός, Ρύθµιση των οφειλών υπερχρεωµένων φυσικών προσώπων εκδ. 2014, σελ 35). Τα πρόσωπα αυτά δεν έχουν ανάληψη κινδύνου, σηµαντικό επενδυµένο κεφάλαιο, τέτοια έκταση δραστηριότητας και δοµή λειτουργίας που να παραπέµπουν σε εµπορική δραστηριότητα µε σκοπό το κέρδος. Πρόκειται για βιοπαλαιστές, τεχνίτες και µικροεπαγγελµατίες, για τους οποίους δεν δικαιολογείται η υπαγωγή στην έννοια του κερδοσκόπου εµπόρου. Ενδείξεις αποτελούν η έλλειψη καταστήµατος ή εµπορικής επιχείρησης, η αυτοπρόσωπη ή έστω µε τη βοήθεια κάποιου υπαλλήλου, το ασήµαντο της απόδοσης του καθηµερνού µόχθου. Κριτήριο έτσι αποτελούν η απουσία απασχόλησης προσωπικού και η προσωπική ενασχόληση του οφειλέτη, η απουσία ιδιαίτερου εξοπλισµού και επένδυσης κεφαλαίου σε εγκαταστάσεις και ο µικρός κύκλος εργασιών (Ι. Βενιέρης, Εφαρµογή του ν. 3869/2010 για τα υπερχρεωµένα φυσικά πρόσωπα σ. 123-125).

Τέλος, ο ν. 3869/2010 δεν απαγορεύει την εφαρµογή των γενικών διατάξεων του ΚΠολΔ πριν την κατάθεση της αίτησης, ακόµα και εκκρεµούσης της αίτησης. Η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης µπορεί να ξεκινήσει πριν από την κατάθεση της αίτησης για την υπαγωγή του στις διατάξεις του ν. 3869/2010 στις οποίες βασίµως µπορεί να υπαχθεί. Άλλωστε η διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως λειτουργεί ανεξάρτητα από τη διαδικασία του νόµου αυτού. Στην περίπτωση κατά την οποία δεν έχει ακόµα υποβληθεί αίτηση για την υπαγωγή του αιτούντος στο ν. 3869/2010, η τυχόν αρξαµένη διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως δύναται να ανασταλεί κατ’ άρθρο 632, 933 και 937 παρ. 1 ΚΠολΔ. Ως λόγος της ανακοπής µπορεί να προβληθεί η καταχρηστικότητα της αναγκαστικής εκτέλεσης από τον επισπεύδοντα πιστωτή κατ’ αρθ. 281 ΑΚ ενόψει της σφόδρα πιθανής υπαγωγής του οφειλέτη στη διαδικασία του ν. 3869/2010, δεδομένου ότι συντρέχουν οι τυπικές προϋποθέσεις (Ι. Βενιέρης, ό.π. σελ. 417-421).

Με τον δεύτερο και τελευταίο λόγο της έφεσης, οι εκκαλούντες παραπονούνται για την απόρριψη του δευτέρου λόγου της ανακοπής τους ως µη νόμιμου, µε τον οποίο ισχυρίζονταν ότι καταχρηστικά συνεχίζεται σε βάρος τους η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης επικαλούµενοι την πρόθεσή τους να υπαχθούν στις διατάξεις του άρθρου 4 του ν. 3869/2010 και εκθέτοντας όλα τα πραγµατικά περιστατικά που απαιτούνται για την υπαγωγή τους. Ο λόγος αυτός της ανακοπής είναι νόµιµος, στηριζόµενος στις διατάξεις του ν. 3869/2010 και 281 ΑΚ, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα παραπάνω στη μείζονα σκέψη της παρούσας, αφού η συνέχιση της αναγκαστικής εκτέλεσης ενόψει της σφόδρα πιθανής υπαγωγής των ανακοπτόντων οφειλετών στη διαδικασία του ν. 3869/2010 θα έχει ως αποτέλεσµα να µαταιώσει το δικαίωµα αυτών να υπαχθούν στις διατάξεις του ν. 3869/2010 και να ρυθµίσουν τα χρέη τους, κατά παράβαση των ορίων του ΑΚ 281. Το πρωτοβάθµιο δικαστήριο εποµένως, το οποίο έκρινε διαφορετικά και απέρριψε τον εν λόγω λόγο ως µη νόµιµο, εσφαλµένα εφάρµοσε το νόµο. Επομένως, ο σχετικός περί αυτού ως άνω δεύτερος λόγος της έφεσης πρέπει να γίνει δεκτός, να εξαφανιστεί ως προς αυτό η εκκαλουµένη απόφαση, να διακρατηθεί η υπόθεση από το δικαστήριο και να ερευνηθεί ως προς την ουσία της.

Από την ένορκη κατάθεση … αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι ανακόπτοντες σύζυγοι, εργάζονται η µεν δεύτερη ως εποχιακή εργάτρια στο εργοστάσιο ειδών διατροφής «D. Μ.» ο δε πρώτος ως ξυλουργός σε ξυλουργείο, που διατηρεί σε ιδιόκτητο χώρο, όπως αναφέρεται παρακάτω, µε µικρό κύκλο εργασιών και πολύ περιορισµένη απόδοση στηριζόµενη στον καθηµερινό µόχθο µε προσωπική του εργασία, το προϊόν της οποίας αποτελεί και το κέρδος του. Είναι συνεπώς µικρέµπορος υπό την εκτεθείσα στην µείζονα σκέψη έννοια και εποµένως εµπίπτει στο πεδίο εφαρµογής του άρθρου 1 του ν. 3869/2010. Η επίδικη οφειλή, προς ικανοποίηση της οποίας άρχισε και συνεχίζεται η αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος τους, προέρχεται από σύµβαση στεγαστικού τοκοχρεωλυτικού δανείου, την οποία κατάρτισαν οι ανακόπτοντες µε την καθ’ ης τράπεζα, με την υπ’ αριθ. …/25.7.2007 σύµβαση, ποσού 70.000 ευρώ, διάρκειας 30 ετών, µε επιτόκιο 4,50% ετησίως, καταβλητέο σε 360 δόσεις.

Με το προϊόν του δανείου αυτού οι ανακόπτοντες ανήγειραν ξύλινη διώροφη κατοικία µε υπόγειο, όπως αυτή περιγράφεται παραπάνω, για την ανέγερση της οποίας εκδόθηκε η µε αριθ. …/12.6.2007 άδεια οικοδοµής, επί τµήµατος του περιγραφόµενου οικοπέδου, που βρίσκεται στην περιοχή Χ. Λ. δήµου Π., την κυριότητα του οποίου απέκτησαν οι αιτούντες, σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, µε το µε αριθ. …/2006 πωλητήριο συµβόλαιο της συµβολαιογράφου Μ. Λ.. Η ανεγερθείσα κατοικία αποτελεί την πρώτη, κύρια και μόνη κατοικία στην οποία στεγάζεται η οικογένεια των ανακοπτόντων, αποτελούµενη από τους ίδιους και τα δύο ανήλικα τέκνα τους, τον Δ. και την Β. που γεννήθηκαν τα έτη 2006 και 2007 αντίστοιχα.

Μέχρι το έτος 2011 οι ανακόπτοντες κατέβαλαν τις µηνιαίες τοκοχρεωλυτικές δόσεις του δανείου, στη συνέχεια όµως έπαυσαν τις καταβολές εξαιτίας της δραµατικής µείωσης των εισοδηµάτων τους, λόγω της οικονοµικής ύφεσης που πλήττει τη χώρα από το 2009 και που κατά τα έτη 2011 επιδεινώθηκε (αύξηση ανεργίας, περιστολή της επιχειρηµατικής δραστηριότητας, έλλειψη επιχειρηµατικού ενδιαφέροντος και στον οικοδοµικό κλάδο που επηρέασε και την εργασία του πρώτου ανακόπτοντος, µείωση της αγοραστικής δύναµης των πολιτών κατά ποσοστό πλέον του 40%), γεγονότα που δεν µπορούσαν να προβλεφθούν και ούτε προβλέφθηκαν από τους ανακόπτοντες, κατά τη σύναψη της δανειακής σύμβασης (2007), ούτε µπορούσαν να θεωρηθούν γεγονότα που συνήθως συµβαίνουν κατά την κανονική πορεία των πραγµάτων (ΑΠ 320/2016, 763/2016 Νόμος).

Έτσι το δάνειο παρουσίασε την 24.1.2012 υπόλοιπο 64.967,72 ευρώ. Η καθ’ ης τράπεζα, µε τις από 24.1.2012 εξώδικες δηλώσεις της που επέδωσε την 6.2.2012 στους ανακόπτοντες, κατήγγειλε τη σύµβαση, λόγω µη καταβολής τοκοχρεωλυτικών δόσεων πέντε µηνών, από τον Σεπτέµβριο 2011 έως τον Ιανουάριο του 2012 και κήρυξε το υπόλοιπο ποσό ληξιπρόθεσµο και απαιτητό. Στη συνέχεια, κατόπιν αιτήσεως της καθ’ ης εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 396/2012 διαταγή πληρωµής του δικαστή του μονοµελούς πρωτοδικείου Λάρισας µε την οποία διατάχθηκαν οι καθ’ ων σ’ αυτή να καταβάλλουν αλληλεγγύως και εις ολόκληρον στην αιτούσα το ποσό των 64.967,72 ευρώ πλέον τόκων και εξόδων. Ακριβές αντίγραφο από πρώτο απόγραφο εκτελεστό της διαταγής αυτής πληρωµής επιδόθηκε στους καθ’ ων και ήδη ανακόπτοντες την 15.9.2016 µε επιταγή προς πληρωµή, επιτασσόµενοι να καταβάλλουν τα ως άνω ποσά στην αιτούσα και ήδη καθ’ ης τράπεζα άλλως θα ακολουθήσει αναγκαστική εκτέλεση. Σε εκτέλεση της επιταγής αυτής και επειδή οι ανακόπτοντες δεν κατέβαλαν τα ως άνω ποσά, η καθ’ ης, µε την από 1.12.2016 έγγραφη εντολή της επάνω στο απόγραφο της διαταγής πληρωµής προς τον αρµόδιο δικαστικό επιµελητή Δ. Γ. Γ. επίσπευσε σε βάρος της ακίνητης περιουσίας των ανακοπτόντων αναγκαστική εκτέλεση και µε την µε την αριθ. …/1.12.2016 έκθεση κατάσχεσης, που συνέταξε ο ίδιος δικαστικός επιµελητής, κατασχέθηκε αναγκαστικώς η διαλαµβανόµενη σ’ αυτήν ακίνητη περιουσία των ανακοπτόντων, ορίστηκε δε ημέρα πλειστηριασμού η 12.7.2017, µε το µε αριθ. …/1.12.2016 απόσπασµα κατασχετήριας έκθεσης ακινήτου που συνέταξε ο προαναφερόµενος δικαστικός επιµελητής. Η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης ανεστάλη με την με αρ. 246/2017 απόφαση του δικαστηρίου τούτου, κατόπιν σχετικής αίτησης των ανακοπτόντων, μέχρι την έκδοση απόφασης επί της παρούσας έφεσης.

Το ακίνητο που κατασχέθηκε και πρόκειται να εκπλειστηριαστεί αποτελεί την κύρια κατοικία των ανακοπτόντων στην οποία διαµένουν µε τα ανήλικα τέκνα τους, όπως προεκτέθηκε. Αποτελεί το µοναδικό περιουσιακό στοιχείο που µπορεί να χρησιµοποιηθεί ως κύρια κατοικία, η αντικειµενική της αξία ανέρχεται σε 57.245 ευρώ και δεν υπερβαίνει το προβλεπόµενο αφορολόγητο όριο για έγγαµο µε δύο τέκνα προσαυξηµένο κατά 50%. Οι ανακόπτοντες περιήλθαν, χωρίς δόλο, σε µόνιµη αδυναµία πληρωµής των ληξιπρόθεσµων χρηµατικών οφειλών τους προς την καθ’ ης αλλά και προς την εφορία (ΕΝΦΙΑ) και τον ασφαλιστικό φορέα του πρώτου αιτούντος, λαµβανοµένου υπόψη ότι τα ετήσια εισοδήµατά τους ανέρχονται σε 350 ευρώ για τον πρώτο και σε 3.589 ευρώ για τη δεύτερη για το έτος 2015. Δεν διαθέτουν άλλη ακίνητη και κινητή περιουσία πλην του ως άνω αγρού που ανήκει στην κυριότητα του πρώτου αιτούντα σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου, ενώ το υπόλοιπο εξ αδιαιρέτου ποσοστό ανήκει στον αδελφό του Ν. Α..

Ενόψει αυτών, οι ανακόπτοντες άσκησαν ενώπιον του Ειρηνοδικείου Λάρισας την από 10.4.2017 µε αριθ. εκθ. καταθ. 148/12.4.2017 αίτησή τους, ήτοι µετά την άσκηση της ως άνω ανακοπής του άρθ. 933 ΚΠολΔ επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη, µε την οποία ζητούν να υπαχθούν στις διατάξεις του ν. 3869/2010, και ειδικότερα να γίνει δεκτό το υποβαλλόµενο από αυτούς σχέδιο διευθέτησης οφειλών, άλλως να διαταχθεί η ρύθµιση των οφειλών τους, να εξαιρεθεί από την εκποίηση της περιουσίας τους η κατασχεθείσα ήδη κατοικία τους καθώς και ο περιγραφόµενος αγρός εκτάσεως 4,5 στρεµµάτων, µεταξύ άλλων, να διαταχθεί η αναστολή όλων των καταδιωκτικών µέτρων σε βάρος τους ή η απαγόρευση συνεχίσεώς τους και η διατήρηση της πραγµατικής και νοµικής κατάστασης της περιουσίας τους. Η συζήτηση της αιτήσεως αυτής ορίστηκε για την 19.12.2017 ενώ µε την από 18.5.2017 διαταγή του Ειρηνοδίκη Λάρισας έγινε δεκτή η προσωρινή διαταγή και απαγορεύτηκε κάθε πραγµατική και νοµική µεταβολή της περιουσιακής κατάσχεσης των αιτούντων έως τη συζήτηση της αίτησης.

Από την ηµέρα της κατάθεσης της ως άνω αίτησης του ν. 3869/2010 και της προσωρινής διαταγής επήλθε απαγόρευση των ατοµικών διωκτικών µέτρων, στην έννοια των οποίων εµπίπτει η πράξη του αναγκαστικού πλειστηριασµού (Νικ. Κατηφόρης, Η δικονοµία της Ρυθµίσεως Οφειλών Υπερχρεωµένων Φυσικών Προσώπων, σελ 18). Υπό τα δεδοµένα αυτά η συνέχιση της αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των ανακοπτόντων µε τον πλειστηριασµό της κατασχεθείσας ακίνητης περιουσίας αυτών, καθίσταται καταχρηστική, καθώς µαταιώνει το δικαίωµα των ανακοπτόντων να υπαχθούν στο ν. 3869/2010 και να ρυθµίσουν τα χρέη τους αν και έχουν τις προϋποθέσεις. Κατόπιν τούτων, ο δεύτερος λόγος της ανακοπής, συμπληρωμένος παραδεκτά κατ’ αρθ. 527 ΚΠολΔ µε οψιγενή περιστατικά, πρέπει να γίνει δεκτός.

Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά και κατ’ ουσίαν δεκτή η από 21.12.2016 και με αριθ. κατάθ. 614/22.12.2016 ανακοπή και να ακυρωθεί η από 1.12.2016 εντολή για αναγκαστική κατάσχεση ακίνητης περιουσίας προς τον δικαστικό επιμελητή Δ. Γ., συγκυριότητάς των ανακοπτόντων, η με αριθμό …/1.12.2016 έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας, καθώς και το με αριθμό …/6.12.2016 απόσπασμα αυτής, του ως άνω δικαστικού επιμελητή…